Πρεσβυωπία κάνουμε ή θα κάνουμε όλοι μας, καθώς το μάτι μας (και συγκεκριμένα ο κρυσταλλοειδής φακός και ο ακτινωτός μυς) χάνει σταδιακά την ελαστικότητά του και την προσαρμοστική του ικανότητα, ώστε να μπορεί να εστιάζει σε κοντινά αντικείμενα. Το πότε και το πόσο ποικίλει. «Θεραπεία» πρακτικά δεν υπάρχει, μιας και η πρεσβυωπία δεν είναι ασθένεια, αλλά μια φυσική πορεία εξέλιξης. «Λύσεις» όμως υπάρχουν. Ο όρος «πρεσβυωπία» διεθνώς παραχωρεί σταδιακά τη θέση του στον όρο «ηλικιακή δυσλειτουργία της εστίασης» που περιγράφει τη σταδιακή «εξέλιξη-ωρίμανση» του κρυσταλλοειδούς φακού του ματιού. Στα αρχικά στάδια ο φακός χάνει την ελαστικότητά του, με αποτέλεσμα Πρεσβυωπία. Αργότερα μεταβάλλεται η διαθλαστικότητά του («Σύνδρομο Δυσλειτουργικού Φακού») και τελικά χάνει και τη διαύγειά του, με αποτέλεσμα θόλωση και Καταρράκτη.
Δυσλειτουργία του Φακού
Σε περίπτωση «δυσλειτουργίας» του φακού, που είναι πλέον μετρήσιμη με ειδική τεχνολογία, υπάρχει η επιλογή της διαθλαστικής αντικατάστασης του φακού με ένθεση πολυεστιακών ενδοφακών.